دسته‌بندی: ملین و ضد یبوست

ملین ها موادی هستند که برای تقویت حرکات روده و رفع یبوست استفاده می شوند، وضعیتی که با حرکات نادر یا دشوار روده مشخص می شود. یبوست می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله رژیم غذایی کم فیبر، مصرف ناکافی مایعات، عدم فعالیت بدنی، برخی داروها، تغییر در روتین یا سفر، تغییرات هورمونی، و شرایط سلامت زمینه ای.

انواع مختلفی از ملین ها وجود دارند که به روش های مختلفی برای رفع یبوست عمل می کنند:

ملین‌های حجیم‌ساز: این ملین‌ها حاوی فیبر هستند و با اضافه کردن رطوبت و حجیم به مدفوع عمل می‌کنند که به حرکات منظم روده کمک می‌کند. آنها با کشیدن آب به روده ها، نرم شدن مدفوع و راحت تر دفع آن عمل می کنند. ملین‌های حجیم‌ساز یکی از ملایم‌ترین انواع ملین‌ها محسوب می‌شوند و معمولاً برای استفاده طولانی‌مدت بی‌خطر هستند. نمونه هایی از ملین های حجیم ساز شامل پوسته پسیلیوم، متیل سلولز و پلی کربوفیل است.

نرم کننده های مدفوع: این ملین ها به نرم شدن مدفوع خشک و سفت کمک می کنند و دفع آنها را راحت تر می کنند. آنها با کشیدن آب به داخل روده و اجازه دادن به مدفوع برای جذب آب کار می کنند که به نرم شدن آن کمک می کند. نرم کننده های مدفوع برای استفاده کوتاه مدت بی خطر هستند اما ممکن است برای یبوست شدید موثر نباشند. نمونه هایی از نرم کننده های مدفوع شامل دوکوزات سدیم و دوکوزات کلسیم است.

روان کننده ها: این ملین ها با پوشاندن سطح مدفوع و روده ها عمل می کنند که به لغزنده شدن مدفوع و دفع آسان آن کمک می کند. ملین‌های روان‌کننده معمولاً برای استفاده کوتاه‌مدت بی‌خطر هستند، اما در صورت استفاده طولانی‌مدت ممکن است در جذب ویتامین‌های محلول در چربی اختلال ایجاد کنند. روغن معدنی نمونه رایج ملین روان کننده است.

محرک ها: این ملین ها با تحریک روده ها و تحریک حرکات روده عمل می کنند. آنها می توانند به تحریک ماهیچه های روده و افزایش حرکت مدفوع از طریق دستگاه گوارش کمک کنند. ملین های محرک معمولاً برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شوند زیرا می توانند منجر به وابستگی و از دست دادن عملکرد طبیعی روده شوند. نمونه هایی از ملین های محرک عبارتند از سنا، بیزاکودیل و روغن کرچک.

ملین های اسمزی: این ملین ها با افزایش مقدار آب در روده ها عمل می کنند که به نرم شدن مدفوع و تحریک حرکات روده کمک می کند. ملین های اسمزی در فرمولاسیون های مختلفی از جمله محلول های خوراکی، پودرها و قرص ها موجود هستند. آنها معمولاً برای استفاده کوتاه مدت بی خطر هستند، اما استفاده طولانی مدت ممکن است تعادل الکترولیت بدن را مختل کند. نمونه هایی از ملین های اسمزی عبارتند از هیدروکسید منیزیم، پلی اتیلن گلیکول و لاکتولوز.

ملین های نمکی: این ملین ها حاوی نمک هایی مانند سولفات منیزیم، سیترات منیزیم یا فسفات سدیم هستند که به جذب آب به داخل روده ها، نرم شدن مدفوع و تحریک حرکات روده کمک می کنند. ملین های نمکی معمولاً برای تسکین کوتاه مدت یبوست، مانند قبل از اقدامات پزشکی یا جراحی استفاده می شوند، اما به دلیل خطر عدم تعادل الکترولیت ها، باید با احتیاط و تحت راهنمایی یک متخصص مراقبت های بهداشتی استفاده شوند.

توجه به این نکته ضروری است که ملین ها باید طبق دستورالعمل ارائه شده توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا طبق دستورالعمل روی بسته استفاده شوند و استفاده طولانی مدت یا بیش از حد از ملین ها می تواند منجر به وابستگی، عدم تعادل الکترولیت ها و سایر مشکلات سلامتی شود. اگر یبوست دارید، بهتر است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تا علت زمینه ای را مشخص کرده و یک برنامه درمانی مناسب تهیه کنید. تغییرات سبک زندگی، مانند افزایش مصرف فیبر، هیدراته ماندن، انجام فعالیت بدنی منظم و حفظ یک رژیم غذایی سالم نیز می تواند به جلوگیری از یبوست و افزایش حرکات منظم روده کمک کند.