دسته‌بندی: چربی خون

چربی های خون که به عنوان چربی های خون نیز شناخته می شوند، انواعی از چربی ها (لیپیدها) هستند که در جریان خون حمل می شوند و نقش مهمی در فیزیولوژی بدن دارند. انواع اصلی چربی خون شامل کلسترول، تری گلیسیرید، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) است.

کلسترول: کلسترول یک ماده مومی شکل است که برای عملکرد طبیعی بدن ضروری است. برای ساختن غشای سلولی، تولید هورمون ها (مانند استروژن و تستوسترون) و سنتز ویتامین D استفاده می شود. کلسترول را می توان از دو منبع به دست آورد: کلسترول رژیمی موجود در غذاهای حیوانی و کلسترول سنتز شده در کبد. با این حال، سطوح بالای کلسترول در خون می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد.

تری گلیسیرید: تری گلیسیرید نوعی چربی است که شکل اصلی ذخیره چربی در بدن است. آنها از کالری اضافی مصرف شده در رژیم غذایی به دست می آیند و در سلول های چربی برای استفاده بعدی به عنوان انرژی ذخیره می شوند. هنگامی که بدن بین وعده های غذایی به انرژی نیاز دارد، تری گلیسیرید در جریان خون آزاد می شود. سطوح بالای تری گلیسیرید در خون نیز می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد.

کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL): کلسترول LDL اغلب به عنوان کلسترول “بد” شناخته می شود زیرا می تواند به ایجاد پلاک در شریان ها کمک کند و منجر به بیماری به نام تصلب شرایین شود. کلسترول LDL کلسترول را از کبد به سلول های بدن منتقل می کند، اما زمانی که سطح آن خیلی بالا باشد، می تواند کلسترول را در دیواره سرخرگ ها رسوب کند که منجر به باریک شدن شریان ها و کاهش جریان خون به اندام های حیاتی می شود.

کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL): کلسترول HDL اغلب به عنوان کلسترول “خوب” شناخته می شود زیرا به حذف کلسترول LDL از جریان خون کمک می کند و آن را به کبد می برد، جایی که می تواند تجزیه و از بدن دفع شود. اعتقاد بر این است که کلسترول HDL اثرات محافظتی در برابر بیماری های قلبی عروقی دارد.

سطوح غیر طبیعی چربی خون، به ویژه سطوح بالای کلسترول LDL و تری گلیسیرید، و سطوح پایین کلسترول HDL، از عوامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی، از جمله بیماری هایی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری شریان های محیطی در نظر گرفته می شوند. عوامل سبک زندگی مانند رژیم غذایی سرشار از چربی های اشباع شده و ترانس، عدم تحرک بدنی، سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل و ژنتیک می توانند بر میزان چربی خون تأثیر بگذارند.

مدیریت سطح چربی خون معمولاً شامل تغییراتی در سبک زندگی می شود، مانند اتخاذ یک رژیم غذایی سالم که حاوی چربی های اشباع شده و ترانس کم، انجام فعالیت بدنی منظم، حفظ وزن سالم، ترک سیگار، محدود کردن مصرف الکل و مصرف داروها در صورت تجویز پزشک است. حرفه ای. نظارت منظم بر سطح چربی خون و همکاری نزدیک با یک تیم مراقبت های بهداشتی می تواند به مدیریت موثر چربی خون و کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی کمک کند.